Je kent hem ongetwijfeld, de uitspraak ‘kom uit je comfortzone’. Een aanmoediging die zich in vele soorten, maten en vormen laat horen. En tien tegen één dat ook jij het er in meer of mindere mate mee eens bent…
Maar waarom zou je uit je comfortzone komen? Zijn we niet allemaal juist op zoek naar comfort? Dat ding heet niet voor niets ‘comfortzone’. Dingen binnen mijn comfortzone zijn comfortabel, waarom zou ik de niet-comfortabele dingen buiten die zone gaan opzoeken?
Tja, waarom zou je uit je comfortzone komen? Ons Coachcenter Event 2016 van afgelopen vrijdag gebruik ik graag als voorbeeld. Afgelopen vrijdag hadden we vanuit Coachcenter voor het eerst een heus ‘event’ georganiseerd: een proeverij van workshops en speedcoaching in de middag, met een borrel in de avond.
Naast een hoop nieuwe energie, bracht de aanloop tot dit event namelijk ook de nodige spanning met zich mee. Het kantoor event-klaar maken, een kersverse proeverij ontwikkelen, het logistieke proces van zo’n 130 gasten die over de vloer komen, het verdelen van de taken over het team naast alle projecten die lopen…
Spanning die enerzijds begrijpelijk te vertalen is naar de basale angst voor het onbekende. Geen van bovenstaande hadden we immers als team ooit gedaan, en in het tegemoet treden van het ‘nieuwe’ komen we als mens onherroepelijk onze angst tegen. Lees meer.
Daarnaast is ook de factor ‘onzekerheid’ altijd een goede trigger voor spanning. Krijgen we het kantoor klaar? Gaan er mensen komen? Gaan ze het interessant vinden? Gaan de workshops goed? Gaat de speech lukken? Past het wel in onze ruimte? Allemaal factoren waar we vooraf onmogelijk zekerheid over konden hebben, en die voor spanning zorgden…
Spanning, onzekerheid, angst…gevoelens die we over het algemeen liever kwijt dan rijk zijn, maar juist deze gevoelens brengen een hoop positiefs met zich mee! Zolang ze maar in behapbare mate aanwezig zijn. Zeg maar ‘net buiten’ je comfortzone, in je learning zone dus.
De positieve impact kan wat mij betreft simpelweg worden samengevat in: het zet aan tot beweging en ontwikkeling. En ontwikkeling hebben we nodig om ons gelukkig te voelen en in balans te zijn, aldus Abraham Maslow. En ook Einstein’s quote ligt in deze richting: ‘Life is like riding a bicycle, to keep your balance one most keep moving.’
What we are ideally looking for is a place of productive discomfort:
“If you’re too comfortable, you’re not productive. And if you’re too uncomfortable, you’re not productive. Like Goldilocks, we can’t be too hot or too cold.” – Daniel H. Pink.
Zo gaf het event een boost aan zaken die een boost nodig hadden. Ons event zorgde ervoor dat alle netwerklijsten up-to-date zijn, we een mooie set aan flyers hebben, de foto’s hangen en we eindelijk planten hebben…’Ontwikkelen? geef jezelf een probleem’ bleek ook hier een toepasselijk adagium. Lees meer.
Daarnaast hebben we onze comfortzone uitgebreid. ‘Every boundary is conceptual’, zoals Deepak Chopra zegt. En zo zijn ook de grenzen van onze comfortzone slechts conceptueel en subjectief. Waar het event van vorige week spannend was, heb ik er geen twijfel over dat ons volgende event veel minder spanning oplevert. Ook is de stap naar een eventueel nog veel groter event hiermee veel kleiner geworden…we hebben letterlijk en figuurlijk onze grens verlegd.
We zijn als persoon, team en organisatie gegroeid. Het uitdagen van je comfortzone is omgaan met je angst. En effectief (leren) omgaan met je angst betekent persoonlijke groei. Daarnaast heeft het gemeenschappelijke doel ons als team en organisatie verder samengebracht.
De spanning en onzekerheid hielden ons bovendien scherp. Worden zaken te comfortabel? Waarom zou je dan extra je best doen? Staat er dalijk 130 man die allemaal wat vinden, dan geeft dat een goede impuls net even wat beter je best te doen. Spanning brengt je in beweging. Onzekerheid houdt je scherp.
Groeien en leren? Begeef je dan (net) buiten je comfortzone, oftewel de ‘learning zone’. Door deze stap te nemen groeit je gehele cirkel en kun je vanuit daar weer de volgende stap nemen.
En let hierbij vooral op de TE op gevoelens als spanning, onzekerheid en angst. Juist deze gevoelens zijn een goede indicator voor je mate van groei.
Voel je deze structureel TE weinig? Grote kans dat je jezelf dan te weinig uitdaagt. Hoe was dat geweest als je dat van kinds af aan had gedaan? Had je dan nu kunnen lopen, fietsen, autorijden? Of ben je daar ook je spanning aangegaan, gewoon omdat je vond dat het moest?
Voel je deze structureel TE veel, met andere woorden: zit je (te) vaak in de paniek zone ? Dan is het van belang hier verandering in aan te brengen. Je leven wat relaxter inrichten en/of bepaalde emoties uitwerken blijken hierin van grote waarde te kunnen zijn.
