
We zijn er misschien niet allemaal even open over maar iedereen hoort innerlijke stemmetjes in zijn hoofd. Deze stemmetjes zijn in ieder mens aanwezig en kun je zien als de continue stroom aan gevoelens en gedachten die we hebben.
Soms zijn de stemmetjes functioneel, zetten ze aan tot actie en helpen ze je doel te bereiken. Je voelt je schuldig over je reactie naar een goede vriend en belt hem op om je excuses te geven. Terwijl je sport ben je op de achtergrond bezig met de ideale opzet van je presentatie en het ene na het andere mooie idee komt binnen…
Maar vaak zijn de stemmetjes ook disfunctioneel en belemmeren ze je juist je doel te bereiken. Je blijft maar piekeren over de ideale opzet van je presentatie, ook al ligt er een prachtig verhaal. Je ligt nachten wakker omdat je je zorgen maakt over je werk…
Er zit een TE op voelen, denken en/of doen in relatie tot de situatie. Het stemmetje dat zich uit in voelen, denken en/of doen is bovenmatig aanwezig en belemmert eerder in effectief gedrag dan dat ze er toe aanzet. Het stemmetje heeft meer weg van ‘gekwebbel in je hoofd’ dan van effectieve raadgever.
Waar komen dit soort stemmetjes vandaan? Alles in de natuur is gericht op overleven. En zo hebben ook de stemmetjes de intentie jou zo goed mogelijk te helpen.
Bij een TE in relatie tot het hier en nu spelen meestal ook ervaringen uit het verleden mee. Door de huidige situatie wordt er iets van vroeger getriggerd. De presentatie triggert je gevoel van mogelijk kunnen falen, de situatie op je werk brengt je tot de jou welbekende vraag ‘ben ik wel goed genoeg’.
Iedere innerlijke stem was bovendien ooit een uiterlijke stem. We hebben de stem van onze kritische ouder, strenge meester of pestkop op school innerlijk gemaakt.
En zeker de stemmen die je herhaaldelijk hoorde, die ga je geloven. Ze slijten in en voor je het weet, speel je ze steeds weer af. Als een kapotte grammofoonplaat hoor je de boodschap weer en weer.
En ja, helaas klinken de negatieve stemmen vaak luider dan de positieve. Ook de liefdevolle stem van je ouder, de bemoedigende stem van je broer of de lovende stem van de juf zijn er… alleen wat meer op de achtergrond. Alles in de natuur is zoals gezegd immers gericht op overleven, en negatieve stemmen kunnen het overleven wel eens in gevaar brengen dus daar ligt extra focus op.
Maar, hoe ga je nou het beste met die stemmetjes om? Ze zijn er, zijn kennelijk niet functioneel, helpen me niet, maar wat moet ik er dan mee?
Een van de belangrijkste principes is dat je niet van je stemmetjes af moet willen. Zie jezelf maar als regisseur van je toneelgezelschap. Jij en je stemmetjes staan op het podium en jij bent de regisseur. In hoeverre ken je al je spelers? Mag iedereen er zijn, hoe is de samenwerking en komen je spelers op het moment dat jij het wilt of niet? Je kunt je voorstellen dat hoe meer spelers je achter het gordijn wilt moffelen, hoe groter de chaos wordt… ook alle spelers hebben behoeftes namelijk!
Veel effectiever is het om juist meer te gaan luisteren naar je stemmetjes. Ieder stemmetje kun je ook als deel zien van jouzelf met zijn eigen intentie om jou te helpen. Ook heeft ieder deel zijn eigen behoefte. Wat wil het stemmetje zeggen? Waarin wil hij jou helpen of waarvoor moet je behoed worden?
Bij Voice Dialogue wordt vaak gebruik gemaakt van de metafoor van een bus. Jij bent je bus met sub-personen. Wordt de weg wat spannender? Dan is de kans groot dat enkele dominante sub-personen het stuur overnemen en daarmee wat anderen naar de achterbank verdrijven. Denk bijvoorbeeld aan een spannende situatie op je werk, waarin je vrijwel automatisch de leiding en controle pakt en minder ruimte laat voor de inbreng van anderen…
Het krachtige van Voice Dialogue is dat het op vele manieren toe te passen is. Je kunt hem als vorm van diepgaande reflectie toepassen, of a la minute als je merkt dat niet jij maar een van je dominante sub-personen aan het stuur zit.
Wil je baas worden over je innerlijke stemmen? Ga aan de slag met Voice Dialogue en download de oefening met visual.