De School der Dieren

Zoals we allemaal wel weten zijn mensen vele malen succesvoller als ze hun energie (kunnen) richten op hun talenten in plaats van op hun tekorten. Een investering op kennis, vaardigheden en praktijkervaring heeft een vermenigvuldigend effect als je deze doet op die gebieden waar jouw natuurlijke talenten liggen.

Maar helaas worden bij de meesten van ons deze talenten niet of onvolledig benut en zijn we niet bezig met het volgen van onze passies. Onze natuurlijke talenten en passies – de dingen die we vanuit ons hart echt het liefste doen – blijven een leven lang, maar toch spendeert het overgrote deel van ons datzelfde leven met het beklimmen van de verkeerde ladder.

Een grote oorzaak hiervan is hoe we momenteel geconditioneerd worden. Onder andere de manier waarop het huidige onderwijs plaatsvindt speelt hier een belangrijke rol in.

Het reguliere onderwijs is gefocust op wat we juist niet zijn en kunnen. Als je niet goed bent met cijfers, heb je des te meer tijd nodig om überhaupt je diploma te halen, en als je geen ster bent in Frans mag je op bijles in de avonduurtjes of in het weekend.

Aansluitend hierop blijkt dat in de meeste culturen het overgrote deel van de ouders van mening is dat de laagste cijfers van hun kinderen de meeste aandacht verdienen. Op deze manier worden talenten indirect beloond met apathie in plaats van dat aandacht wordt besteed aan de gebieden waar het kind vanuit natuurlijke aanleg kan excelleren.

Dit fenomeen wordt treffend geÏllustreerd in de fabel 'De School der Dieren':

De School der Dieren

"Op een zekere dag besloten de dieren dat er iets moest gebeuren om de problemen van de moderne wereld op te lossen. Daarom verkozen ze een schoolbestuur dat bestond uit een beer, een das en een bever en ze huurden een egel in om het onderwijs te geven. Het leerplan omvatte rennen, klimmen, zwemmen en vliegen. Om het onderricht vlot te laten verlopen werden alle dieren die even oud waren, op dezelfde manier onderwezen in alle vakken.

De eend was de beste zwemmer - in feite was ze beter dan de onderwijzer - maar voor vliegen kreeg ze zwakke punten, en voor rennen viel ze totaal uit. Omdat ze zo slecht was in rennen, kreeg ze bijles, en dus moest ze hard oefenen met rennen terwijl de andere dieren zwemles hadden. Nadat ze dat een tijdje gedaan had, waren haar gevliesde poten zo vermoeid dat ze slechts middelmatige punten kreeg voor zwemmen.



De eekhoorn haalde topscores voor klimmen, maar was dan weer zeer gefrustreerd in de vlieglessen. De leraar wilde immers dat hij zou starten vanaf de grond, terwijl de eekhoorn zelf liever van boom tot boom wilde vliegen. Hij geraakte zodanig overwerkt, dat hij na verloop van tijd nogal zwakke punten haalde voor klimmen, en nog zwakkere voor rennen.

De arend was een probleemleerling, en werd vaak zwaar gestraft. Tijdens de klimlessen bereikte hij de boomtoppen sneller dan wie dan ook, maar hij wilde het steeds op zijn eigen manier doen. Daarom werd hij in een observatieklas geplaatst.

Het konijn startte als klaskampioen voor rennen, maar kreeg een zenuwinzinking omwille van al het extra werk voor zwemmen. Aan het eind van het schooljaar haalde een abnormale paling, die crimineel goed kon zwemmen en die ook goed kon rennen, klimmen en een beetje vliegen de hoogste gemiddelde score. Daarom werd hij aangeduid om de speech te houden tijdens het promotiebanket.

De prairiehond bleef van school weg, omdat graven niet als vak werd erkend door het bestuur. Daarom liet de hond zijn jongen onderwijzen door een das. Na een tijd vond de hond steun bij een wild zwijn en samen richtten zij een privéschool op, die een succes bleek te zijn.

De gewone dierenschool echter, die opgezet was om de problemen van de wereld op te lossen, werd gesloten, tot grote opluchting van de dieren in het bos."

Bron: 'Christine School' (C.O.V.), vertaald uit het Deens

Het overwinnen van onze tekortkomingen is een belangrijk fabrikaat van onze cultuur geworden. Boeken, films en folklore zijn doorspekt met verhalen van ‘underdogs’ die tegen alle verwachting in een topprestatie neerzetten. ‘You can be anything you want to be, if you just try hard enough’ lijkt hier het adagium.

Op oppervlakkig niveau wordt weliswaar onderkend dat ieder mens uniek is met zijn eigen talenten, passies en kwaliteiten, maar in ons hele systeem komt dit nauwelijks tot uiting. Hoe wordt hier in het huidige onderwijs rekening mee gehouden? Op basis waarvan selecteren organisaties medewerkers voor meer verantwoordelijkheid, een hogere functie of meer salaris?

Verontrustend, aangezien je succespotentieel juist vele malen groter is als je je richt op die specifieke gebieden die bij jou passen, waar jouw talent ligt. De sleutel tot menselijke ontwikkeling ligt dus in het voortbouwen op wie je van nature eigenlijk al bent. 'You cannot be anything you want to be – but you can be a lot more of who you already are', blijkt een veel toepasselijker adagium.

Behoor jij tot die 70% van de mensen die niet iedere dag de kans krijgen te doen wat ze echt leuk vinden en hun talenten te benutten? Dan is het hoog tijd voor wat zelfreflectie:

Neem voor jezelf de tijd om stil te staan bij de baan, studie en/of opleiding waar je bezig bent;

Stel jezelf de vraag of je keuze voor je huidige baan, studie etc. vooral vanuit jezelf komt, of vooral vanuit je omgeving. Ben je misschien in grote mate beïnvloed door je ouders, een leerkracht met overwicht of misschien wel je baas?

Probeer hierbij vooral naar je gevoel te luisteren, dit vertelt je veel over wat je ergens echt van vindt, en wat je eigenlijk wilt. Het definiëren van de juiste ladder om te beklimmen is namelijk een vraagstuk op het gebied van persoonlijk leiderschap, en daarmee een typische vraag om vanuit je hart, je gevoel, te beantwoorden. ‘Volg je hart, gebruik je verstand’ is niet voor niets een bekende spreuk.